Στιγμές ..στο χαρτί…
….-«Φερέοικο να με καλείται»,είπε σχεδόν μέσα από τα δόντια του.Η κίνηση του χεριού του ,σχεδόν απειλητική προς τον ουρανό,έκανε τις πέρδικες να ξελουφάξουν μέσα από τις ανθισμένες αργανιές,πετώντας στην απέναντι πλαγιά,προς τα βραχώδη γλυπτά,που ο αιγαιοπελαγίτικος μαϊστορας τα είχε κάνει να δείχνουν ως ¨οπάλιοι» λίθοι στο βύθισμα του δειλινού.
Η απογευματινή βροχή μόλις είχε σταματήσει και οι ντόπιοι σχεδόν θεοποιώντας τον ορίζοντα,δυτικά του νησιού,έψαχναν να βρουν ένα σημάδι. –«Δεν πρόκειται να ξαναβρέξει,μέχρι να βραδιάσει»,είπε ο κυρ Μανώλης,ο «αιωνόβιος» κάτοικος του χωριού και ρούφηξε με μεγάλο θόρυβο τον καφέ του,σαν να ρουφούσε την ίδια τη ζωή.Τα πρόσωπα που κοιτούσαν πίσω από το τζάμι του καφενείου γύρισαν πάλι στο τάβλι και τον «θανάση» που είχαν αφήσει στην μέση…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου