Έργα Τέχνης-Νίκου Αλεξίου,Νίκου Τριανταφύλλου

Impossible

Άνεμος Γη & Θάλασσα

Επιλέξτε εδώ,για να πάρετε γεύση!!!

Απροσδόκητοι Ψίθυροι

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

ΚΙΜΩΝ ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΟΙ ΨΙΘΥΡΟΙ

Ψίθυρος είναι ο ελάχιστα αντιληπτός αλλά ασαφής ήχος που μόλις ξεχωρίζει απο την απόλυτη σιωπή και μας προτρέπει να τον αφουγκραστούμε……Είναι σχεδόν πάντοτε Απροσδόκητος και καταβάλουμε προσπάθεια να τον αποκωδικοποιήσουμε…..

Οταν οι οπτικοί ψίθυροι συμβαίνουν εντελώς απροσδόκητα μέσα στην σιγαλιά της νύχτας δεν μπορεις παρά να τούς “ακούσεις” με τα μάτια, σου,να τούς αγγίξεις με την ψυχή σου και να τούς καταγράψεις μεσω του φωτογραφράκτη σου !!!!

Οι Απροσδόκητοι Ψίθυροι θα εκτίθενται απο την Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009 εως και την Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010 στο Le Café de l’ Art Πλατεία Μεσολογγίου 6 Παγκράτι. Τηλ. 2107255998.

Εγκαίνια : Τρίτη 15 Δεκεμβρίου απο 19.00 εως 00.00.

Ωρες επισκεψης : 10.00 με 00.00 καθημερινά.

Την ημέρα των εγκαινίων θα μας κρατήσει συντροφιά με την άρπα και την φωνή της η Μαρία Τυράσκη.

Επικοινωνία : 6932305880 e-mail : kimon@otenet.gr www.photoerevnites.gr

Στιγμές...στο χαρτί..

Στιγμές ..στο χαρτί…

….-«Φερέοικο να με καλείται»,είπε σχεδόν μέσα από τα δόντια του.Η κίνηση του χεριού του ,σχεδόν απειλητική προς τον ουρανό,έκανε τις πέρδικες να ξελουφάξουν μέσα από τις ανθισμένες αργανιές,πετώντας στην απέναντι πλαγιά,προς τα βραχώδη γλυπτά,που ο αιγαιοπελαγίτικος μαϊστορας τα είχε κάνει να δείχνουν ως ¨οπάλιοι» λίθοι στο βύθισμα του δειλινού.

Η απογευματινή βροχή μόλις είχε σταματήσει και οι ντόπιοι σχεδόν θεοποιώντας τον ορίζοντα,δυτικά του νησιού,έψαχναν να βρουν ένα σημάδι. –«Δεν πρόκειται να ξαναβρέξει,μέχρι να βραδιάσει»,είπε ο κυρ Μανώλης,ο «αιωνόβιος» κάτοικος του χωριού και ρούφηξε με μεγάλο θόρυβο τον καφέ του,σαν να ρουφούσε την ίδια τη ζωή.Τα πρόσωπα που κοιτούσαν πίσω από το τζάμι του καφενείου γύρισαν πάλι στο τάβλι και τον «θανάση» που είχαν αφήσει στην μέση…..

Τα Βυζαντινά Υφάσματα επί Μακεδόνων και Κομνηνών

Η τέχνη των βυζαντινών υφασμάτων έφθασε στην πλήρη ανάπτυξή της επί Μακεδόνων και Κομνηνών.Οι βυζαντινοί ύφαιναν λεπτά λινά,μάλλινα και μάλλινους τάπητες.Το μετάξι όμως εξακολουθούσε να παρέχει το υλικό των πολυτελών υφασμάτων,που τα χρησιμοποιούσαν όχι μόνο για ενδύματα,αλλά και για παραπετάσματα στους τοίχους και τις θύρες των ανακτόρων και των ναών.Η Κωνσταντινούπολη με τ'αυτοκρατορικά υφαντουργεία του Μεγάλου Παλατιού και τα ιδιωτικά εργαστήρια,ήταν το σημαντικότερο κέντρο παραγωγής.Ένας αυστηρός κανονισμός που περιλαμβανόταν στο Επαρχικόν Βιβλίον,απέβλεπε στην επαγρύπνηση για την ποιότητα των προϊόντων,στη σταθερότητα των τιμών και στον προορισμό των καλύτερων υφασμάτων κατά προτεραιότητα για τον αυτοκράτορα και την τοπική πελατεία,δηλ.τα μέλη της αριστοκρατείας και τον ανώτερο κλήρο της Κωνσταντινουπόλεως.Όπως ακριβώς και στους προηγούμενους αιώνες,οι βασιλείς τα χάριζαν σαν ιδιαίτερα πολυτελή δώρα στους πάπες,τους επισκόπους,τους χριστιανούς και τους μουσουλμάνους ηγεμόνες.Οι βυζαντινοί τεχνίτες μιμήθηκαν πιστά πρότυπα από υφάσματα που προέρχονταν από εργαστήρια της Αιγύπτου,της Συρίας,της Μεσοποταμίας και της Περσίας γι'αυτό συχνά οι αρχαιολόγοι δυσκολεύονται,για την εποχή αυτή,να ξεχωρίσουν τα βυζαντινά από τ'αραβικά υφάσματα.Η διακόσμηση των βυζαντινών υφασμάτων εκείνης της περιόδου συνίσταται στη επανάληψη του ίδιου θέματος.Τα θέματα είναι εμπλευσμένα από τον πραγματικό και φανταστικό κόσμο της Ανατολής:λιοντάρια,γρύπες με ουρά παγωνιού ( το σασσανιδικό senmourv),φτερωτά άλογα,δράκοντες,ελέφαντες,πουλιά,συμβολίζουν έναν κόσμο παράξενο και θαυμαστό,με τον οποίο συνδιάζονται ιδέες δυνάμεως και ευχάριστου βίου.Εγγράφονται ή όχι μέσα σε μετάλλια που πλαισιώνονται με διακοσμητικές ζώνες.Το βάθος των ίδιων των μεταλλίων κοσμείται συχνά κι αυτό με δέντρα ή φυτά ελαφρά στυλιζαρισμένα.Ανθέμια και ρόδακες γεμίζουν τα μέρη ανάμεσα στους τροχούς.Κατά την διάρκεια του 11ου αί. οι υφαντουργοί επιδίωξαν περισσότερο την λεπτότητα του σχεδίου και την κομψότητα και ζωηρότητα των στάσεων.Ένα ωραίο δείγμα της νέας αυτής τεχνοτροπίας αποτελεί το μεταξωτό του μουσείου Valere στο Sion (στο Valais),όπου οι γρύπες,αντί να παριστάνονται κινούμενοι και αντιμέτωποι,είναι ορθωμένοι και αντίνωτοι με στραμμένη προς τα πίσω την κεφαλή,ενώ για να αποφευχθή η αυστηρότητα από την παράθεση των "τροχών".συνέδεσαν τα μετάλλια έτσι,ώστε το κάτω και το πάνω μέρος του πλαισίου τους να διαγράφουν με περισσότερη εϋλυγισία μια κυματιστή γραμμή από ανθέμια.Τον 12ο αιν. σε όλες τις τεχνικές καλλιεργήθηκε εκούσια ο μανιερισμός και η διακόσμηση των υφασμάτων ακολούθησε ένα στυλ πολύ διανθισμένο.Στον 12ο αιν.ανήκουν αξιόλογα μεταξωτά δαμασκηνά,όπου το μοτίβο των πουλιών δεξιά και αριστερά από ένα δέντρο,εγγεγραμμένων μέσα σε μετάλλια,αποδίδεται πολύ συχνά,π.χ. στο φαιλόνιο του αββαείου του Brauweiler,που έφερε ο Βερνάρδος de Clairvaux κατά το 1146.Στις μέρες μας μπορούμε ακόμα να δούμε,σε εργόχειρα υφαντά και πλεκτά, που ανήκουν στη παράδοση της λαϊκής μας τέχνης,την συνέχιση των μοτίβων και των θεμάτων εκείνης της περιόδου,μπορεί το μετάξι να έλειπε λόγο της ανέχειας που επικρατούσε αλλά ποιός δεν έχει δει στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς να είναι στολισμένος ο τοίχος ,πάνω από τον ξύλινο καναπέ,ένα εργόχειρο με πουλιά και άνθη.


πηγή:από το βιβλίο "Βυζαντινή Τέχνη" του CHARLES DELVOYE

Βυζαντινή Τέχνη-Περί Βυζαντινής Αγιογραφίας

του +Φώτη Κόντογλου

Η πάντιμος τέχνη της Εικονογραφίας της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, είναι μία ιερά τέχνη και λειτουργική, όπως είναι όλαι αι εκκλησιαστικαί τέχναι, όπου έχουν σκοπόν πνευματικόν. Αι άγιαι αυταί τέχναι δεν θέλουν να στολίσουν μόνον τον ναόν με ζωγραφικήν δια να είναι ευχ άριστος και τερπνός εις τους εκκλησιαζομένους, ή να τέρψουν την ακοήν των με την μουσικήν, αλλά να τους ανεβάσουν είς τον μυστικόν κόσμον της πίστεως με την πνευματικήν κλίμακα, όπου έχει διαβαθμίδας ήγουν σκαλούνια, τας ιεράς τέχνας, την υμνολογίαν, την ψαλμωδίαν, τήν οικοδομήν, την αγιογραφίαν και τας λοιπάς τέχνας, οπού συνεργούν, όλες μαζί, εις το να μορφωθή μέσα εις τας ψυχάς των πιστών ο μυστικός Πράδεισος, ο ευωδιάζων με πνευματικήν ευωδίαν. Δια τούτο, τά έργα των εκκλησιαστικών τεχνών της Ανατολικής Εκκλησίας είναι υπομνήματα εις τον θείον λόγον.

Η τέχνη των Εικόνων εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν λέγεται Αγιογραφία, ως ζωγραφούσα άγια πρόσωπα και αγίας υποθέσεις. Ο δε αγιογράφος δεν είναι απλώς ένας τεχνίτης όπου κάμνει μίαν αναπαραστατικήν ζωγραφιάν επάνω εις κάποια θέματα θρησκευτικά, αλλά έχει πνευματικόν αξίωμα και πνευματικ ήν διακονίαν, την οποίαν επιτελεί εις την εκκλησίαν, ως ο ιερεύς και ο ιεροκήρυξ.

Η λειτουργική Εικών έχει θεολογικήν ένοιαν. Δεν είναι, ως είπαμεν, μία ζωγραφιά οπου γίνεται διά να τέρπη τους οφθαλμούς μας, η ακόμα διά να μας ενθυμίζη απλώς τά άγια πρόσωπα, όπως γίνεται με τας εικόνας οπου έχομεν δια να φέρνωμεν εις την μνήμην μας τους αγαπημένους συγγενείς και φίλους μας, αλλά είναι κατά τέτοιον τρόπον ζωγραφισμένη, ώστε να μας υψώνη από τον φθαρτόν κόσμον τούτον, και να μας κάμνη να οσφρανθώμεν εκείνον τον καινόν αέρα της Βασιλείας του Θεού. Δια τούτο δεν έχει καμμίαν ομοιότητα με τας ζωγραφίας οπού παριστάνουν με υλικόν τρόπον κάποια πρόσωπα, ακόμα και Αγίους, όπως γίνεται εις την θρησκευτικήν τέχνην της Δύσεως. Εις την λειτουργικήν εικόνα τά άγια πρόσωπα εικονίζονται εν αφθαρσία.

Δι' αυτήν την αιτίαν, η λειτουργική τέχνη δεν αλλάζει κάθε τόσον μαζί με τά άλλα ανθρώπινα πράγματα, αλλά είναι αμετακίνητος όπως η Εκκλησία του Χριστού, την οποίαν εκφράζει. Η ιερά παράδοσις είναι ο πύρινος στύλος οπού την οδηγεί μέσα εις την έρημον του ασταθούς κόσμου. Τούτο ξενίζει τους ανθρώπους του αιώνος τούτου, οι οποίοι δεν είναι εις θέσιν να εισδύσουν εις τον βυθόν της πνευματικής θαλάσσης, αλλά κολυμβούν εις την επιφάνειαν των αισθήσεων, παρασυρόμενοι από τά ρεύματα και τάς δίνας των υδάτων.

Η λειτουργική τέχνη τρέφει τον πιστόν με πνευματικά οράματα και ακούσματα, διυλίζουσα τα εισερχόμενα δια των πυλών των αισθήσεων, φαιδρύνουσα την ψυχήν αυτού με τον ουράνιον οίνον, και δωρούμενη εις αυτόν την ειρήνην της διανοίας.

Η παρούσα βίβλος είναι τεχνική και παραστατική, και ημπορεί ο αναγνώστης να νομίση ότι είναι άσχετος προς την θεολογίαν. Πλήν ας γνωρίζη, ότι εις την Ανατολικήν Εκκλησίαν τά πάντα είναι πνευματικά. Ούτω και εις την τέχνην της αγιογραφίας γίνονται πνευματικά ακόμα και τα βάναυσα εργαλεία, και τά χρώματα, και οι τοίχοι, και αι σανίδες, και όλα τά υλικά πράγματα καθαγιάζονται δια της χάρητος του Αγίου Πνεύματος, γινόμενα όργανα μιάς αγίας τέχνης.

Η τεχνική γνώσις ταύτης της τέχνης δεν είναι μόνον μία μηχανική εργασία, αλλά μετέχει από την πνευματικότητα και αγιότητα εκείνον των πραγμάτων οπου θέλει να παραστήση. Δια τούτο, και το τεχνικόν λεκτικόν της αγιογραφ ίας, αι ονομασίαι των εργαλείων και η έκφρασις οπού έχει το κάθε πράγμα εις αυτήν, έχει θρησκευτικόν χαρακτήρα. Και αυτά τά υλικά οπού μεταχειρίζεται ο Αγιογράφος, είναι ευλογημένα, ταπεινά , εύοσμα, λεπτά. Ούτω, διά να κάμη κάρβουνα με τα οποία σχεδιάζη, μεταχειρίζεται ξύλον άσηπτον ξηράς λεπτοκαρυάς ή μυρσίνης. Δια να κάμη σανίδα επάνω εις την οποίαν θα ζωγραφίση την εικόνα, μεταχειρίζεται την κυπάρισσον, την καρυδέαν, την καστανέαν, την πεύκην ή άλλο δένδρον ευωδιάζον. Τα χρώματα είναι τά περισσότερα χώματα της γής οπού μοσχοβολούν όταν βραχούν από το νερόν, ιδίως εις την ζωγραφικήν του τοίχου, και ευωδιάζουν όπως τά βουνά κατά τά πρωτοβρόχια η ωσάν ένα καινούριον κανάτι με δροσερόν νερόν. Εις το αυγόν βάζει ο τεχνίτης και ολίγον όξος, δια να το διατηρήση. Τα βερνίκια μοσχοβολούν ωσάν θυμίαμα, και ο ασπαζόμενος την εικόνα αισθάνεται οσμ ήν ευωδίας πνευματικής. Τα υλικά της εικόνος είναι τά χρώματα οπού τα περισσότερα είναι χώματα, το αυγόν με το όξος, ο κηρός, το ρετσίνι των πεύκων, η εύοσμος σαντράκα, το μαστίχι, το μέλι, το κομμίδι της μυγδαλιάς. Με ένα σύντομον λόγον η αγιασμένη τούτη τέχνη δεν μεταχειρίζεται χονδροειδή και πηκτά υλικά, όπως η κοσμική ζωγραφική οπού μεταχειρίζεται λινέλαια κάκοσμα και χρώματα πηκτά και βούρτσες χονδρότριχες.

Όσον διά το λεκτικόν της αγιογραφικής τέχνης, είναι ωσάν να αναγινώσκη κανείς κάποιον συναξάρι ή άλλο βιβλίον της θρησκείας, όταν διαβάζη κανέν τεχνικόν βιβλίον οπου να διαλαμβάνη δι αυτήν την τέχνην. Ούτω, αναγινώσκει λόγια όπως είναι τά ακόλουθα: Φιαλόεσσα εκκλησία, σεμνοχρωμία, στύλβωμα, περί λινών,περί λινωχρών , περί πυρρωδισμού, περί προπλασμού, περί σαρκωμάτων, περί λαμμάτων, περί κινναβάρεως, ερμηνε ία των μέτρων, ιστορία, ιστορίζω τοίχον, περί χρυσώματος, περί λινοκοπίας, πώς να ποιήσης βαφήν να σστιλβώνεται, βάλε εις χυβάδαν ψυμμίθι με διάκρισιν, κατασταλακτή, όξος αγνόν, χρώμα θαυμασιώτατον, αγιοκέρι, προπλαστάρι, λαμματίζω, λαγαρίζω ασβέστην, άφησε να ψυχιάση ο ασβέστης, βάλε την όψιν, περί ομματοφρυδίων, περί γλυκασμού, περί γανώματος, καθάρισον με λαγοπόδι, χρυσοκονδυλιά και χρυσοκονδυλίζω, β άλε είς την χωνίαν, άρτυσε βαφήν, τά ομματόκλαδα, κατενώπιον. κ.ά.

Ομιλώντας διά τεχνικά πράγματα, οι αγιογράφοι μεταχειρίζονται πολλάκις λόγια θρησκευτικά και θεολογικά, ως είναι δια παράδειγμα τά ακόλουθα: <<γράψον τά ψυμμιθίας όχι με μόνον άσπρον, αλλά με ολίγην ώχραν, δια να είναι ταπειναί και κατανυκτικαί>>,ή <<οι βαφές έχουν ούτω πολλήν γλυκύτητα και ευσέβειαν>>, κ.ά.

Το κάλλος εις την λειτουργικήν ζωγραφικήν είναι κάλλος πνευματικόν, και ουχί σαρκικόν. Η τέχνη αύτη είναι νηστευτική και λιτή, εκφράζουσα τη πτωχεία τα πλούσια, και όπως είναι το Ευαγγέλιον και η Παλαιά Διαθήκη συνοπτικά και συντομολόγα, ούτω και η Ορθόδοξος αγιογραφία είναι απλή χωρίς περιττά στολίδια και ματαίας επιδείξεις.

Οι παλαιοί εκείνοι αγιογράφοι ενήστευαν, δουλεύοντας, και οπόταν άρχιζαν μ ίαν εικόνα, άλλαζαν τα εσώρουχά των, διά να είναι καθαροί έσωθεν και έξωθεν, και εργαζόμενοι έψαλλαν, δια να γίνεται το έργον των με κατάνυξιν και δια να μην μετεωρίζεται ο νούς των είς τα εγκόσμια.

Δι΄ αυτό, αι κατ' εξοχήν λειτουργικαί και κατανυκτικώτεραι Εικόνες φαίνονται δύσμορφοι εις όσους έχουν το πνεύμα του κόσμου τούτου, τά δε πρόσωπα δεν έχουν κατ' αυτούς <<είδος, ουδέ κάλλος>>, καθ' όσον <<το φρόνημα της σαρκός έχθρα εις Θεόν>>( Ρωμ. η΄ 7).<< Η σάρξ επιθυμεί κατά του πνεύματος, το δε Πνεύμα κατά της σαρκός>>(Γαλ.ε΄,17). Εις τας ιεράς εικόνας <<η σάρξ εσταύρωται σύν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις>>. Το πνευματικόν κάλλος των είναι <<η καλή αλοίωσις>> οπου έλεγεν ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος ότι έβλεπεν εις τα νηστευτικά πρόσωπα των πνευματικών τέκνων του, κατά την νηστείαν της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Η Μυστική Πύλη, η κατ' Ανατολάς, είναι και έσται κεκλεισμένη δι' όσους καταγίνονται με την σαρκικήν γνώσιν, η οποία <<φυσιοί>>, ήγουν κάμνει υπερήφανον τον άνθρωπον, κατά τον απόστολον Παύλον. Ενώ , <<οφθαλμοί Κυρίου επί τους ταπεινόφρονας, του ευφράναι αυτούς>>.

Όσην ευλάβειαν και ταπείνωσιν και πίστιν είχαν οι αγιογράφοι οπού εποίησαν τας σεβασμίας και αγίας εικόνας, άλλην τόσην ευλάβειαν και ταπείνωσιν και πίστιν πρέπει να έχωμεν και ημείς οπού τάς προσκυνούμεν, δια να αξιωθώμεν την μυστικήν χάριν οπού διαχύνεται από αυτάς, κατά τους λόγους τούτους του Αγίου Γρηγορίου του Θαυματουργού, όπου λέγει:<<Της αυτής δυνάμεως δείται προφητεύουσί τε και ακροωμένοις προφητών, και ουκ αν ακούσει προφήτου, ότω μη αυτώ προφητεύσαν Πνεύμα την σύνεσιν των αυτού λόγων εδωρήσατο>>.

Από το βιβλίο του "ΕΚΦΡΑΣΙΣ της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΑΣ" τόμος 2ος, του εκδοτικού οίκου "ΑΣΤΗΡ" ΑΛ.& Ε. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ. Β' έκδοσης Αθήνα 1960.

ο Τάκης Γραμμένος & ο Περιπλανώμενος Θίασος

Τραγουδοποιός με ιδιαίτερη χαρακτηριστική φωνή,ο Τάκης Γραμμένος γεννήθηκε στην Αθήνα.Οι πρώτες μουσικές αναζητήσεις τον βρίσκουν στα μέσα της δεκαετίας του '80 να συμμετέχει ως κιθαρίστας σε διάφορα μουσικά σχήματα με ροκ αναφορές.Τα τελευταία χρόνια μετά από πολλούς πειραματισμούς ασχολείται με τις δικές του δημιουργίες ακροβατώντας σε μυστικούς δρόμους έντονων συναισθημάτων.Συμμετείχε σε τρεις συλλογές της "Atlantis Records".Το '05 στο "Pure Rock" με το τραγούδι "Αν θυμηθείς",το οποίο την ίδια χρονιά μπήκε και στη συλλεκτική συλλογή "1st Year".Το '06 με το τραγούδι "Θάλασσα"στο "Pure Rock II".Το '07 στη συλλογή " Ήρθαν...Για να Μείνουν",του δεύτερου τεύχους του περιοδικού "Διαπασών",με τα κομμάτια "Φυλακή" και "Της Αγάπης".

Ο ΤΑΚΗΣ ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ & Ο ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΟΣ ΘΙΑΣΟΣ

ΦΩΤΗΣ ΚΑΤΣΑΝΟΣ: ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΚΙΘΑΡΑ
ΧΡΥΣΑ ΟΙΚΟΝΟΜΑΚΗ: ΠΙΑΝΟ-ΠΛΗΚΤΡΑ, ΤΡΑΓΟΥΔΙ
ΑΡΓΥΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΛΗΣ: ΜΠΑΣΣΟ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΛΑΣΤΑΔΑΣ: ΤΥΜΠΑΝΑ
ΤΑΚΗΣ ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ : ΦΩΝΗ, ΑΚΟΥΣΤΙΚΗ ΚΙΘΑΡΑ

LIVE @ GHOST HOUSE
ΠΕΜΠΤΗ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ: 10:30
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

GHOST HOUSE - Λεπενιώτη 26 ΨΥΡΡΗ, Τηλ: 210 3236491

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΠΟΥΔΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΠΕΙΡΑΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΠΟΥΔΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ
ΠΕΙΡΑΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΔΙΗΜΕΡΗ ΕΚΔΡΟΜΗ

Καλές είναι οι virtual περιπλανήσεις στο internet,ωραία και τα
"ταξίδια" του μυαλού μας αλλά η πραγματική απόδραση ψυχή τε
και σώματι είναι απλά αναντικατάστατη από κάθε άποψη...
Γι'αυτό λοιπόν αποδράστε το Σαββατοκύριακο 4&5 Απριλίου μαζί
με την Ελεύθερη Σπουδή Φωτογραφίας του Πειραϊκού Συνδέσμου και
τους Φωτοερευνητές,στα μοναδικά και απείρου κάλλους Μετέωρα
περνώντας πρώτα απ'τα γραφικά χωριουδάκια Ελάτη-Περτούλι-
Νεραϊδοχώρι και Καλαμπάκα (διανυχτέρευση).
Τιμή 80 ευρώ/άτομο καλύπτοντας τις διαδρομές με το πούλμαν,τη
διανυχτέρευση σε δίκλινο δωμάτιο και το πρωϊνό στο ξενοδοχείο.

Επικοινωνία: τηλ/fax 2102913102 ή 6932305880 ή kimon@otenet.gr

Η Luz Casal στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Η Luz Casal στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Αίθουσα Φίλων της Μουσικής) το Σάββατο 28 Μαρτίου 2009.
Η μεγάλη Ισπανίδα ντίβα και μούσα του Πέδρο Αλμοδοβάρ τραγουδάει για τον έρωτα και τη ζωή.

«Ό,τι είχαμε τελείωσε και θα το μετανιώσεις... που έδωσες τέτοιο τέλος σε ένα χρόνο αγάπης. Εάν φύγεις τώρα, γρήγορα θα ανακαλύψεις ότι οι μέρες είναι ατέλειωτες και άδειες χωρίς εμένα. Και τα βράδια... και τα βράδια για να μη νιώθεις μόνος θα θυμάσαι τις δικές μας ευτυχισμένες ημέρες, θα θυμάσαι τη γεύση των φιλιών μου και ξαφνικά θα καταλάβεις τι σημαίνει ένας χρόνος αγάπης...» «Lo nuestro se acabó y te arrepentirás de haberle puesto fina un año de amor. Si ahora tu te vas, pronto descubrirás que los días son eternos y vacíos sin mí. Y de noche... y de noche por no sentirte solo, recordarás nuestros días felices, recordarás el sabor de mis besos. Y entenderás en un sólo momento qué significa un año de amor. Qué significa un año de amor.»
«Aν θέλεις να υποφέρεις βαθιά, θυμήσου με, αν θέλεις να κλάψεις, θυμήσου με. Δες πώς τιμώ τη θεϊκή μορφή σου, το αγαπημένο σου στόμα που μου δίδαξε την αμαρτία. Θυμήσου με όταν υποφέρεις , όταν θρηνείς θυμήσου με και πάλι. Τις στιγμές που θα ήθελες να μου πάρεις τη ζωή θυμήσου πως δεν την θέλω. Δεν σημαίνει τίποτα χωρίς εσένα...» «Si tienes un hondo penar, piensa en mí, si tienes ganas de llorar, piensa en mí. Ya ves que venero tu imagen divina, tu parvula boca que siendo tan niña me enseño a pecar. Piensa en mí cuando sufras, cuando llores también, piensa en mí. Cuando quieras quitarme la vida, no la quiero... para nada para nada me sirve sin ti...»

Η συγκίνηση που προκάλεσε σε όλο τον κόσμο με τις συγκλονιστικές της ερμηνείες στα δύο παραπάνω τραγούδια («Un Año de Amor» & « Piensa en mí») στην ταινία του Ισπανού σκηνοθέτη Pedro Almodóvar «Ψηλά Τακούνια», εκτίναξε στα ύψη την δημοτικότητα της. Την έχουν αποκαλέσει ''ντίβα της Ιβηρικής'' και εδώ και πολλά χρόνια αφήνει το στίγμα της στο ισπανικό τραγούδι. Με 12 προσωπικούς δίσκους στο ενεργητικό της, και εκατομμύρια πωλήσεις, είναι ίσως η πιο διάσημη εκπρόσωπος της ποπ ισπανικής σκηνής στον κόσμο ενώ της έχουν απονεμηθεί πολλά βραβεία ανάμεσα στα οποία και το περίφημο Goya της Ισπανικής κινηματογραφικής ακαδημίας.

Πρόκειται για την τραγουδίστρια που εισήγαγε το ροκ στην Ισπανία και ταυτόχρονα εξήγαγε την σύγχρονη μουσική δημιουργία της χώρας της σε όλο το κόσμο, πειραματιζόμενη συνεχώς με νέα είδη και συνεργαζόμενη με μεγάλους καλλιτέχνες, τραγουδώντας είτε ροκ μπαλάντες, είτε blues, είτε φλαμένκο, αλλά παραμένοντας πάντα η πλέον πληθωρική και ευαίσθητη φωνή της εποχής της.

«...Τραγουδάω με την καρδιά μου και θέλω να είμαι αληθινή στο κοινό που με παρακολουθεί, και για να το πετύχω αυτό πρέπει να τραγουδάω στην μητρική μου γλώσσα. Εξάλλου η ομορφιά της μουσικής είναι να την βιώνεις όπως εσύ τη νιώθεις...», δήλωσε σε παλαιότερη συνέντευξή της η διάσημη Ισπανίδα ερμηνεύτρια που διαθέτει μια φωνή γεμάτη ένταση και εκφραστικότητα. Iδιαίτερη σαν τη θάλασσα, πότε ήρεμη και πότε θυμωμένη, μοιάζει να κουβαλάει κάτι από την υγρασία της Γαλικίας, από τους κελτικούς μύθους, που κρύβονται στα καταπράσινα δάση της πατρίδας της, από την ορμή των πελώριων κυμάτων του Ατλαντικού. H Luz Casal φέρνει τη μεσογειακή ατμόσφαιρα στα τραγούδια της εναρμονισμένη πλήρως με το πνεύμα του φλαμένκο. Χαρακτηριστικό της είναι η αντίφαση και απόδειξη, ότι κάνει δηλαδή συχνά το κοινό της να δακρύζει μέσα από μια μπαλάντα της και μετά απότομα με ένα από τα ροκ τραγούδια της αυτόματα να πετάγονται όλοι από τις θέσεις τους.

Η Μεγάλη Κυρία του Ισπανικού πενταγράμμου ανεβαίνει στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών το Σάββατο 28 Μαρτίου για μια εντυπωσιακή συναυλία. Μια ιδιαίτερη και λεπτή μουσική ισορροπία ανάμεσα στον έρωτα, το θάνατο και τη ζωή.

Προπώληση εισιτηρίων:
Στα ταμεία του Μεγάρου Μουσικής και στην Ερμού 1, Τηλ.: 210 7282 333 Τιμές εισιτηρίων: 35,45 & 55€. Φοιτητικά 25€. Διακεκριμένη ζώνη, 70€.
Παραγωγή: GMI CORPORATION, τηλ. 210 7258 510

πηγή...... www.ispania.gr

Στην Εθνική με τα Μεγάλα (BOOZE COOPERATIVA)

παράσταση

Η θεατρική εταιρεία «38ος Παράλληλος» κάνει το θεατρικό της ντεμπούτο με το έργο του Μιχάλη Βιρβιδάκη.

Στο θεατρικό του έργο, ο Μιχάλης Βιρβιδάκης επιχειρεί να σκιαγραφήσει τη σύγχρονη ελληνική ζωή, ξετυλίγοντας με ευαισθησία και χιούμορ το μπερδεμένο κουβάρι των σχέσεων δύο αδελφών.

Το έργο εκτυλίσσεται σε μια παράγκα στις παρυφές της Εθνικής Οδού, με πρωταγωνιστές τρεις περιθωριακούς νέους: τον Λάκη, τον Λόλη και τη Λέλα. Μετά από χρόνια απουσίας, ο μεγάλος αδελφός επιστρέφει για να συναντήσει το μικρότερο αδελφό του και τη φίλη του. Η συνάντηση αυτή θα βγάλει στο προσκήνιο μνήμες της παιδικής τους ηλικίας που ανασυνθέτουν ένα αινιγματικό παρελθόν με προεξάρχοντα τα πρόσωπα ενός πατέρα, που έχει μόλις πεθάνει και μιας μάνας που έχει εξαφανιστεί. Στη διάρκεια μιας μέρας, οι ήρωες πρέπει να παρουσιάσουν μια πειστική εικόνα του εαυτού τους, διαφορετικά κινδυνεύουν να εξαφανιστούν ως αυθαίρετο οικοδόμημα από τα έργα διαπλάτυνσης της Εθνικής Οδού αλλά και από τις υποψίες που τους βαραίνουν.

Το έργο ανέβηκε πρώτη φορά το 1997 στο Θέατρο της οδού Κυκλάδων του Λευτέρη Βογιατζή σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη, ενώ το 1998 επιλέχθηκε από την Bonner Biennale (διαγωνισμός θεατρικής γραφής όλων των Ευρωπαϊκών κρατών) να εκπροσωπήσει την Ελλάδα και παίχτηκε στο Βερολίνο.
Μετά τις παραστάσεις στο Booze Cooperativa, το έργο θα συνεχίσει σε άλλες πόλεις της Ελλάδας με πρώτους σταθμούς το Ηράκλειο Κρήτης και τα Χανιά.
Σκηνικά - Κοστούμια: Δάφνη Καλογιάννη, Φωτισμοί: Μάριος Κουτσουρέλης
Τηλ. κρατήσεων: 2114000863 Θέατρο: BOOZE COOPERATIVA

Συγγραφέας: Μιχάλης Βιρβιδάκης

Σκηνοθέτης: Μιχάλης Τσουρουνάκης

Ηθοποιοί: Γιώργος Συμεωνίδης, Θανάσης Βλαβιανός, Αννέτα Κορτσαρίδου

Κατηγορία: ΚΩΜΩΔΙΑ

Διεύθυνση: Κολοκοτρώνη 57 , Κέντρο (Αθήνα)

Τηλέφωνο: +302114000863

Ημέρες - Ώρες: Τε: 20.30 Πε: 20.30 Πα: 20.30 Σα: 20.30 Κυ: 20.30

Τιμές: 20, 10 (φοιτητικό) €

Πρεμιέρα: 21/02/2009 μέχρι 12/04/2009